Stanowisko w sprawie inwestycji mieszkaniowej przy Smugowej 24

Szanowni Państwo Radni,

Z przygnębieniem przyjmujemy pozytywną rekomendację Urzędu Miasta Łodzi w sprawie lokalizacji inwestycji mieszkaniowej przy ulicy Smugowej 24 w ramach ustawy Lex Deweloper. Proponowana inwestycja w naszej ocenie źle wpasowuje się w kontekst urbanistyczny tej części miasta. W proponowanym kształcie urbanistycznym jest to kompleks niskiej jakości noszący znamiona tzw. patodeweloperki. Jest to projekt zorientowany na zmaksymalizowanie powierzchni użytkowo-mieszkaniowej, o charakterze osiedla łanowego — zmory polskiego planowania przestrzennego, dotychczas znanego raczej z rozlewających się przedmieść miasta, a nie z jego samego centrum. Koncepcja dewelopera zakłada stworzenie „ulicówki” z jednym tylko wylotem na ulicę Smugową, a projekt zabudowy uniemożliwi stworzenie w przyszłości ulic lub ciągów na osi wschód-zachód. Projekt ten zaprzepaszcza możliwość stworzenia tam funkcjonalnego miasta na rzecz zamkniętych ogrodzonych osiedli deweloperskich, od których na Zachodzie od dawna się odchodzi. 

Przyjęcie inwestycji w tym kształcie uniemożliwi włączenie tego obszaru miasta, nigdy niezabudowanego w ciągu dynamicznej historii Łodzi, w siatkę ulic Bałut, Starego Miasta i Śródmieścia. Procedowany aktualnie plan miejscowy jest szansą na zaplanowanie tego fragmentu miasta w sposób racjonalny i urbanistycznie poprawny – obecnie istniejąca siatka ulic jest słabo wykształcona między historycznymi Bałutami a wschodem Śródmieścia, co powoduje kanalizowanie się ruchu na kilku ulicach i utrudnia przemieszczanie się łodzian. O potrzebie wzbogacenia połączeń północ-południe przez dolinę rzeki Łódki wskazuje się od dziesięcioleci.

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2022 roku (II OSK 678/21):

Odnotowania wymaga zresztą, że uznaniowy charakter uchwały o lokalizacji inwestycji mieszkaniowej nie budzi wątpliwości w utrwalonym i jednolitym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Odwołać się wypada zwłaszcza do najdalej idącej w rozpatrywanym zakresie argumentacji zawartej w wyroku z dnia 14 października 2020 r., sygn. akt II OSK 3942/19 (LEX nr 3070320), którą Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym uznaje za własną. Podzielić zatem trzeba pogląd, że rada gminy podejmując uchwałę na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy działa nie tylko na zasadach uznania, ale wręcz wykonując przysługujące gminie władztwo planistyczne. Z użytej w treści tego przepisu formuły, zgodnie z którą rada gminy bierze pod uwagę stan zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych na terenie gminy oraz potrzeby i możliwości rozwoju gminy wynikające z ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, ani z innego przepisu ustawy, w tym także powołanego pośród podstaw rozpoznawanej skargi kasacyjnej art. 5 ust. 3 ustawy, niepodobna więc nawet wyprowadzić wniosku, że w razie spełnienia przesłanek, o których mowa w obu tych przepisach, uchwała ta powinna uwzględniać wniosek inwestora. Ustawa wprowadziła bowiem wprawdzie nową regulację prawną, pozwalającą na realizację inwestycji mieszkaniowych o wiele szybciej niż w przypadku procedury uchwalania bądź zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lecz ani nie pozbawiła gminy przysługującego jej władztwa planistycznego, ani tego władztwa nie ograniczyła. Służy ona poszerzeniu spektrum środków przysługujących gminie w analizowanym zakresie, poprzez, jak zastrzeżono w jej art. 5 ust. 3, możliwość ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej niezależnie istnienia lub ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zaś przyznaniu inwestorom instrumentu, za pomocą którego mogliby przymusić gminy do ustalenia lokalizacji planowanych przez siebie inwestycji.

Apelujemy do radnych Rady Miejskiej o odrzucenie wniosku, oraz do Miejskiej Pracowni Urbanistycznej o jak najszybsze zakończenie procedury planistycznej w tym obszarze i powstrzymanie bezplanowej zabudowy w tym ważnym dla spójności miasta miejscu. 

Wydanie pozwolenia w tzw. trybie Lex Deweloper będzie kolejnym przykładem zaprzeczania własnym decyzjom Rady, która już wyraziła zgodę na przygotowanie mpzp dla wskazanego obszaru.